"Ki.."

(Benim objektifimden)

Bilsen ki..
Gönlümün duvarlarına asılı suretin,
Kulaklarımda yankılanan o ses senin sesin..

İstersen ;
Senelere vur hasretlerle tarumar edilmiş beni,
Aşk hükmüne boyun eğdirmiş nasıl olsa çoktan..
Mahkumum sana, seninle yalnızlığa,
Yüreğim umutlarından kelepçelenmiş,
Şimdi fermanım yalnız sensin..
Ah be sevdam,
Şu zavallı can iki dudağının arasından çıkacak tek bir kelama bakar!
Yol olur gelirim istersen,
Ya da yok olur giderim..
Yağmur olur yağar, nehir olur taşarım..
Engel tanımaz artık beni benden çalan bu zalim aşk!
Her şey iki kelimeye bakar; "Sen istersen!"

Ecel olsan ölürüm sana!
Toprak olsan yol olur, yağmur olsan sel olurum..
Ah be gece gözlüm,
Seni gördüğümden beri ben sadece sen olurum..

Umutlarımı gömmeye çalışsam da en dipsiz mezarlara,
Yine de varlığına ten, gülüşüne can olurum..

Ruh kafesi...

Gitmek..
Kaçıp gitmek, beton yığınlarından,
Kuru gürültülerden, entrikalardan, hazımsızlıklardan, kinden, nefretten..
Sadece gitmek, geriye kalan ne varsa bırakıp..

Hüzünden gidebilir miyim ki?
Yol üstünde sapaklar çıkacak biliyorum..
Ve yolum yine yarım kalmalara düşecek..
Yine de benden arda kalan ne varsa hepsini doldurup bir çuvala sırtlanıp gitmek..

Her şey gitmek istiyor..
Hayallerim, ümitlerim, sevmelerim, sevilmelerim..
En çokta tenden bir kafese hapsedilmiş ruhum...

ALLAH'ım.. Bir tek sana muhtacım..

"Hayallerime gülümseyen adam,

içimde sana dair kocaman umutlar kalmıştı..

Şimdi her şey gibi onlarda yarım,

Kanatlarım kırık...

Uçmak istiyorum da, aklıma geliyor gece gözlerin,

Düğümlenip kalıyor kursağımda hıçkırıklarım..

Yokluktaydım her zaman,

Şimdi varlığım batıyor ciğerlerime, nefessiz kalıyorum..

Sana haykıracak, söyleyecek öyle çok kelamım vardı ki, 

Sen sustukça coşuyor bakışlarımda ki karanlık..

Şimdi gece oldum üşüyorum, 

Bir hayalin vardı yaşama dair,

Şimdi o da yok, kimsesizim..

 Bir mucize lazım bana diyorum,

Ama 

Unuttuğum bir şey var..

Ben mucizelere inanmam.. "